ยี่ห้อนี้มากองอยู่ที่เรินเดือนเหลือแหล่วได้ออกสองงานเหล้ย
มาฟังสองบ่าวนีเขาแหลงไหรกัน
ครูช้าง:พี่มิตร เราไปเที่ยวตรังกั่นสักวันดีมาย
พี่มิตร:ไปไซร่ล่ะ!เทตรัง ไปเที่ยวเลเหรอ!
ครูช้าง:มาย ไม่ได้อิไปเที่ยวเล
พี่มิตร:ไม่เที่ยวเล แหล่วอิไปไซร่ล่ะ!หรืออิไปกินหมูย่างตรัง อิ!ก่าอิไปกั่นตีเก้าตีสิบ ปานั้นหมูย่างม็อดแหล่ว เท่ตรังเขากินหมูย่างกันหัวช่าว ถ่าอิไปกินกะได้แต่ต้องโทรบอกพี่เสริม ให้แก่เซ่อหมูย่างไว้ไห้ อิไปตอใดล่ะ!
ครูช้าง:มายช่ายไหรหรอกพี่มิตร หว่าอิไปเทียวบ้านพี่เสริม อิไปแลนิ หว่าเท่บ้านพี่เสริมยังไหรมัง เผื่อได้หยิบติดไม้ติดมือมามังสักชิ้นสองชิ้น เห็นหว่าเท่บ้านแก่เท่ทำชั้นบน(เชื่อมเหล็ก)เพื่อสำหรับทำเก็บของโดยเฉพาะ พี่มิตรลองคิดแล หว่าของแก่เท่ไม่ได้ใช้ มันอิมากมายมหาศาลขนาดไหน ไหรมายไหรได้ไมค์ชัวร์แท้สักตัวกะคุ้มแหล่ว
พี่มิตร:กลัวหว่าพี่เสริมแกไม่พาเข้าบ้านนีและ กลัวโหมวเรา เที่ยวไปหยิบของแก เห็นแกบ่นๆโย้หว่าคนนูนคนนี่มายืมของแก่แหล่วไม่คืนกะลุยแม็ด ยืมพ่อนไปเลย ตามทวงกะไม่ได้ล็อบ