ขอแจมหน่อย
สมัยเรียนมัธยมต้น (2527) บ้านวังน้ำขาว อ.บ้านด่านลานหอย จ.สุโขทัย นี่แหละ เป็นแหล่งสุมหัวของเหล่าคนที่หาเลี้ยงชีพด้วยดนตรีและเสียงเพลง ทั้งที่อ.ภีระกล่าวมา และอ.อำนาจกล่าวมา ในจำนวนนั้นมีกระผมอยู่ด้วย สมัยนั้นทุรกันดานมากถนนเป็นลูกรังแดง กว่า 12 กม. ต้องปั่นจักรยานไป-กลับ จากตัวอำเภอ
พอเลิกเรียนเย็นวันศุกร์ก็จะปั่นจักรยานกันเข้าไป เพื่อที่จะซ้อมดนตรีกันโดยนอนกันที่บ้านของสังเวียน
คุณพ่อของสังเวียน(อาจารย์เสวย)เป็นนักดนตรีที่เจนจัดก็อาศัยกินอาศัยนอนที่บ้านท่าน หรือไม่ก็นอนที่บ้านของมาวิน บ้านมาวินกับบ้านสังเวียนอยู่ติดกัน คุณพ่อของมาวินสมัยนั้นเป็นกำนัน ตอนเย็นของวันอาทิตย์ก็ปั่นเข้าตัวอำเภอเพื่อจะได้ไปโรงเรียนในวันจันทร์
เอาที่พอจำได้น่ะครับ วันเวลาหมุนเปลี่ยน บ้านเมืองก็เปลี่ยน แต่ความทรงจำดีๆกับวังน้ำขาวยังคงอยู่ในใจตลอด พูดถึงมอร์นิเตอร์ ย้อนสมัยที่เล่นดนตรีด้วยกันกับทั้งสามคนและเพื่อนร่วมวงคนอื่นๆที่กรุงเทพ(ปี 34-38) เราวิ่งรอกเล่นตามร้านเหล้า , ผับเพื่อชีวิต คืนหนึ่ง 3-5 ร้าน ร้านละชั่วโมงบ้าง หรือมากกว่านั้น ตามโอกาส ทุกร้านทุกที่ไม่มีมอร์นิเตอร์ครับ เสียงร้องก็ต้องเอียงหูเอากับชุดพีเอ เสียงดนตรียังดีที่มีตู้แอมป์ให้ฟัง จะปรับซาวด์ก็ไม่ได้ครับ ทางร้านเขาสงวนไว้ ก็คืนนึงเล่นกันหลายวง ถ้าวงเองเรื่องมากเดี๋ยวพ่อไล่ออก
ถามว่าแล้วมันจะเล่นได้หรือ หรือถ้าได้มันจะออกมาดีหรือ เล่นได้ครับ เล่นได้ดีด้วย ขอบอกๆ พวกผมก็อาศัยฟังจากวงที่เขาเล่นก่อนหน้าเรา คือจะมาทันก่อนเขาเลิกซักเพลงสองเพลง พี่เล่นซาวด์เนียนจัง เราก็ชมเขาพอสนิทกันดีเขาก็จะบอกวิธีการเล่น วิธีการคุมน้ำหนักของมือ วิธีฟัง แล้วเราก็เล่นต่อเวลาจากเขา เครื่องเดียวกัน เปลี่ยนแต่เครื่องดนตรี เช่นกีต้าร์ เบส เท่านั้น พอเราเล่นเสร็จผมก็จะอาศัยถามแขกที่สนิทๆกัน ว่าซาวด์ที่ผมเล่นกับวงที่เล่นก่อนหน้ามันเป็นยังไงบ้าง ก็เอาคำตอบจากแขกมาปรับปรุง แก้ไขพูดกันในวง
เอ้า!! ไอ้มิตร งั้นมึงก็ดูแลจัดการระบบเสียงก็แล้วกัน ได้รับประชามติจากเพื่อนๆในวงของคืนวันหนึ่งที่ร้านโต้รุ่งแห่งหนึ่งแถวๆหน้าราม ฯ
สรุปตามความเห็นของผม ถ้าเวทีไม่ใหญ่มาก นักดนตรีที่สามารถปรับตัวเองได้มากกว่า ที่จะไปปรับที่เครื่อง ก็ไม่ต้องพึ่งมอร์นิเตอร์ หรือถ้าพึ่งก็เพียงน้อยนิด เมื่อซาวด์จากมอร์นิเตอร์ไม่ดังจนเกินไป ซาวด์โดยรวม
ก็เนียน คนทำซาวด์ไม่ปวดหัว คนฟังสบายใจ ลองคิดดูถ้าทุกชิ้นดนตรีเล่นหน้าตู้เสียล้น มันก็ฟังชิ้นอื่นที่ไกลออกไปไม่ได้ยิน ก็เพิ่มโน่น เร่งนี่ เอาตรงนี้อีกนิด ไอ้ตรงโน้นเอาอีกหน่อย เสียงจากมอร์นิเตอร์มันล้นจนแทรกมาไมค์ออกชุดพีเออีกรอบ โอ๊ย!!ปวดหัวกินพาราฯดีกว่า
