ยุทธศาสตร์และการปรับตัวของเล่าปี่
จะยิ่งใหญ่อยู่ในโลกนี้ได้ มันต้องรู้จักปรับตัว
เมื่อเราคับขัน ตกต่ำ ก็ต้องจำยอมน้อมกายรอคอยโอกาส ไม่ควรแข็งขืนจนหักบ่น
เตียวหุย น้องร่วมสาบานคนเล็กของเล่าปี่ ชอบกินเหล้า เมาแล้วก็ก่อเรื่องเสมอจนไปมีเรื่องกับลิโป้
แล้วก็ถูกลิโป้ยึดเมืองเสียวพ่าย ทำให้เตียวหุยแค้นลิโป้ยิ่งนัก ต่อมาเตียวหุยก็เอาคืนโดยแอบไปขโมยยึดม้าศึกของลิโป้ทั้งคอก
ลิโป้โกรธมากเตรียมจะบุกมาจัดการเล่าปี่ เอาไงล่ะทีนี้ ในตอนนั้นเล่าปี่ยังตั้งตัวไม่ได้ ต้องไปอาศัยคนนั้นทีคนนี้ที
เมื่อลิโป้ยกทัพมาเล่าปี่คำนวณแล้วว่าแพ้แน่ๆ
จึงคิดจะหนีไปพึ่งโจโฉที่เมืองฮูโต๋ ทำเอาเตียวหุยเคืองมาก ต่อว่าเล่าปี่ว่าเหตุใดจึงยอมเขาไปทั่ว เดี๋ยวอยู่กับลิโป้เดี๋ยวอยู่กับโจโฉ
(http://upic.me/i/2n/lubei.jpg)
Zhang Fei: We went to Lu Bu one time, And ofther time go to Cao Cao.
You can beat it, but I can't
Liu Bei : Brother Zhang, I know you are and upright and outspoken man.
you don't like that brure Lu Bu. So do I
But we live in this troubled times. We must be frank and open-hearted.
Even when we are in trouble, We have to retire ourselves to serve others
and wait for out day. We can't resist our destiny.
เดียวหุย: เดี๋ยวก็ไปอาศัยลิโป้ เดี๋ยวก็จะไปอาศัยโจโฉ พวกท่านทนได้ แต่ข้า..ข้าทนไม่ได้
เล่าปี่จึงสอนว่า: เดียวหุย ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนซื่อตรง ทนไม่ได้ที่เห็นพวกลิโป้กลับกลอกเปลี่ยนไปมา พี่เองก็เป็นเช่นเจ้า
"แต่จะยิ่งใหญ่อยู่ในโลกนี้ได้ มันต้องรู้จักปรับตัว
เมื่อเราคับขัน ตกต่ำ ก็ต้องจำยอมน้อมกายรอคอยโอกาส ไม่ควรแข็งขืนจนหักบ่น"
ว่าแล้วเล่าปี่ก็ตัดสินใจสั่งเตรียมทัพบุกออกจากเมืองหนีไปหาโจโฉ ซึ่งเป็นการแสดงความเด็ดขาดของเล่าปี่ที่มีให้เห็นบ่อยครั้ง เฉพาะตอนหนุ่มๆ หรือตอนที่ยังไม่ได้เป็นใหญ่
เพราะตอนนั้นหากเล่าปี่ยอมอ่อนน้อมให้ลิโป้ก็คงจะได้ แต่เล่าปี่คำนวณแล้วว่ามีแต่เสีย การไปยอมโจโฉนั้นแม้จะดูเสียหน้าไปบ้าง
แต่โจโฉในตอนนั้นกินตำแหน่งนายกรัฐมนตรี การไปพึ่งใบบุญก็ไม่เสียหายตรงไหน การตัดสินใจเช่นนี้ไม่มีให้เห็นอีกเลยเมื่อเล่าปี่สถาปนาตนเป็นเจ้าเสฉวน
เล่าปี่ได่ชื่อว่าเป็น ผู้พนมมือให้แก่ชนทุกชั้น แต่นั่นคือตอนที่เขายังเป็นเพียงแม่ทัพพเนจรที่ยังตั้งตัวไม่ได้ เพราะหลังจากที่เขาครองเสฉวนแล้ว
ก็ไม่เคยเห็นเขาน้อมกายให้ใครอีก
...คงเป็นธรรมดาโลก ตอนที่ยังเป็นคนธรรมดาก็ยอมเขาได้หมด ขอเพียงผลประโยชน์ในวันข้างหน้า จะให้ทำอะไรก็ยอมหมดล่ะ
แต่พอเป็นใหญ่แล้วก็มักจะไม่ฟังคนอื่น เรื่องเล็กน้อยก็ไม่มีวันยอม สงสัยเพราะตัวใหญ่ขึ้น จึง น้อมกาย ไม่ลง