ชีวิต..กับ..การเลี้ยงลูกแบบ..นกอินทรี
(http://upic.me/i/r6/image12.jpg)
หลายคนคงรู้จักและได้ยินชื่อ..นกอินทรี...นกขนาดใหญ่..ที่มีสายตาที่เฉียบคม..มองได้ไกล..เหมือนกล้องสอ่งทางไกล..แม้บินอยู่บนที่สูง..ก็มองเห็นเหยื่อตัวเล็กๆ..บนพื้นล่างได้ และบินโฉบลงมาจับกินได้อย่างง่ายดาย..และรวดเร็ว ในนิทานเราก็เคยได้ยิน นกบินลงมาจับทารกน้อยไป..
หลายประเทศใหญ่ๆ..มักใช้นกอินทรี..เป็นสัญลักษณ์..อินทรีย์..แปลว่า..ใหญ่..นกอินทรีก็คือนกขนาดใหญ่...ร่างกายของเรา..มี อินทรีย์ ๖ อยู่ในร่างกาย ซึ่งเป็นใหญ่เฉพาะด้าน คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทั้ง ๖ อย่างต่างเป็นใหญ่ในแต่ละด้าน ตา เป็นใหญ่ ทางการมองเห็น , หูเป็นใหญ่..ทางการได้ยิน...เรียงลำดับไปอย่างนี้
นกอินทรี..มีวิธีการเลี้ยงลูก..ที่แปลก..และน่านำมาประยุกต์ใช้กับการเลี้ยงลูกได้
ก่อนวางไข่...แม่นกพ่อนก..จะช่วยกันสร้างรัง..บนชะง่อนผาที่สูงชัน..ยากที่จะสิ่งรบกวนได้ ปลอดภัยจากสัตว์ร้ายอื่นๆ รวมทั้งมนุษย์ด้วย
ชั้นที่ ๑ จะเป็นก้อนหิน ก้อนใหญ่ๆ วางล้อมกรอบเป็นวงขนาดพอตัว
ชั้นที่ ๒ จะเป็นท่อนไม้ท่อนโตๆ วางไขว้กันไปมา..ให้แข็งแรง
ชั้นที่ ๓ จะเป็นหนามขนาดใหญ่..วางพลาดระหว่าง.ท่อนไม้ ซ้อนไปมา
ชั้นที่ ๔ จะเป็นใบไม้วางหนาๆ..เพื่อป้องกันหนามที่แหลมคม และเป็นพื้นนอนได้
ชั้นที่ ๕ แม่นกจะจิกขนอ่อนที่อกของตน..เพื่อให้เกิดที่นอนนุ่นๆสำหรับลูกอ่อน
พอสร้างรังครบทั้ง ๕ ขั้นตอนแล้ว..แม่นกอินทรี ก็ได้เวลาวางไข่ ราวๆ ๓-๕ ฟอง และกกไข่เป็นเวลาพอสมควร..จนไข่ฟักออกมาเป็น..ลูกนกอินทรี..ตัวเล็กๆ..เสียงเจื้อยแจ้ว..น่ารักๆ
พ่อนก..แม่นก..ช่วยกันหาอาหารมาป้อนลูกน้อย..จนเติบโต..พอที่จะช่วยตัวเเองได้บ้างแล้ว
ขั้นตอนสำคัญ..ของการฝึกลูกนกอินทรี..ก็มาถึง..
ขั้นที่ ๑ แม่นกเริ่มจิกเอาขนนุ่มๆ..ออกจากรัง..ลูกๆเริ่มลำบาก..นอนไม่สบายเหมือนเดิม แรกๆก็ร้องลั่น..งอแง..แต่แม่นกก็อดทน..จนลูกเริ่มปรับตัวได้
ขั้นที่ ๒ เอาใบไม้ออกจากรังจนหมด...คราวนี้แย่แล้ว...เหลือแต่หนาม..ลูกนกจะนอนได้อย่างไร..ต้องพยายาม..นอนบนหนามให้ได้..จนต่อมา..ลูกนกเริ่มสนุก..กับการนอนบนหนาม..พลิกซ้าย ขวา ก็ต้องโดนหนามทิ่ม..ต้องมีสติเสมอ
ขั้นที่ ๓ เอาหนามออก..คราวนี้ ก้ามเนื้อขา ของลูกนกเริ่มแข็งแรง สามารถเกาะกิ่งไม้ หลับนกได้..สบายๆ แม่นกฝึกจนลูกๆ แข็งแรง เกาะกิ่งไม้ได้อย่างมั่นคงปลอดภัย
ขั้นที่ ๔ เอากิ่งไม้ออก..เหลือเฉพาะรากฐานที่เป็นก้อนหิน..คราวนี้..นอนบนกองหินได้.พื้นแข็งๆ..ลำบาก ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดอีกแล้ว จนลูกนกอดทนได้..ลูกทุกตัวมีความพร้อมที่จะฝึกบินได้แล้ว
ขั้นที่ ๕ ฝึกบิน....คราวนี้ สนุกครับ
....พอแค่นี้ก่อนครับ..พักสักครู่..จะมาเล่าต่อ ตอนที่นกอินทรี ฝึกลูกนกให้บิน สนุกมากๆ ไม่น่าเชื่อว่า แม้แต่นก ยังสมารถฝึกลูกนกได้ดีขนาดนี้..โปรดติดตามครับ
เล่าต่อครับ..ได้เวลาที่นกอินทรี ฝึกลูกให้บิน แม่นก จะคาบลูกนก ทีละตัว บินขึ้นไปบนอากาศ ....ท้องฟ้าที่เวิ้งว้าง...ลมเย็นๆ..ลูกนกได้เห็นมุมมองของโลกอีกมุมหนึ่ง..ที่กว้างไกล บินไปทั่วๆรอบบริเวณ อาณาจักร ของนก แล้วนำกลับมาที่รัง ผลัดเปลี่ยนลูกนกตัวอื่นๆ เวียนจนครบทุกตัว
วันต่อๆมา คราวนี้ไม่คาบแล้ว....แม่นกแหย่ปีกลงไปที่รัง...ลูกนกตะกายขึ้นมาบนปีกของแม่....แล้วแม่นก..ก็พาบินขึ้นสู่ท้องฟ้า...คราวนี้ลูกนก..เหมือนนั่งเตรื่องบินจัมโบ้...ว๊าว...สนุกอะไรแบบนี้...ตาของลูกนกจ้องไปที่ข้างหน้า ดูโลกอันงดงามเบื้องหน้า...วิเศษ.จริงๆแม่...ลูกนกยิ้มอย่างอารมณ์ดี...เอาอีก...เอาอีก...ลูกนกร้องขอ...พอแล้วลูก...ว่าแล้วแม่นกก็...พาลูกนก..กลับมาคืนรัง พาลูกตัวอื่นๆขึ้นไปบ้าง.....โอ้โห...เล่ามาถึงตรงนี้....ชีวิต..ที่แม่นกอินทรีฝึกลูกนกให้บิน..มันสนุกอย่างนี้นี่เอง
ลูกนก...ตื่นเต้นดีใจ..รอคอยเมื่อไหร่ แม่จะกางปีกพาบินอีกบ้าง....
ขั้นตอนสำคัญ
คราวนี้...แม่นก..พาบินทีละตัว...แม่นกบินโบกไปมาอย่างรวดเร็ว...เดี๋ยวขึ้น..เดี๋ยวลง...นึกถึงเครื่อง F 16 ที่บินโฉบ...อย่างรวดเร็ว...อะไรแบบนั้น
แม่นกพาบินขึ้นสูง...สูงขึ้น.จนสุดแรง...จนลูกนก..ใจหวิว..ว่าแล้วไม่ทันตั้งตัว...แม่นกสลัดปีกอย่างแรง...ลูกนกตัวน้อย..ลอยคว้างกลางอากาศ.....ลอยละลิ่วตกลงมา...อย่างรวดเร็ว...
ลูกนกตกใจ...ร้องลั่น...พรางขยับปีกไปมา...เพื่อประคองตัวเอง...แต่ร่างของลูกน้อย..ล่วงหล่นลงพื้นอย่างเร็ว...มิทันขยับปีก...แม่นกบินโฉบ..ลงมารับลูก..ก่อนถึงพื้น..ได้อย่างแม่นยำ..ไม่มีพลาด...ใจหายใจคว่ำ...พาลูกนกกลับมารังอย่างปลอดภัย...
แล้วแม่...ก็ฝึกลูกๆ...แบบนี้ทุกตัว...จนลูก..กางปีก..ร่อนกลางอากาศได้....จนกระทั่งลูกนก...บินไปพร้อมๆแม่ได้....
เล่ามาถึงตรงนี้....ชื่นชม..และอดภูมิใจกับลูกนกไม่ได้..ที่มีพ่อแม่..เลี้ยงลูก...อบรมลูก..ฝึกลูก..ได้เป็นขั้นเป็นตอน..ได้ดีถึงเพียงนี้...จนลูกนก..เติบใหญ่ ปีกกล้า..ขาแข็ง...อย่างที่เราๆเรียกกัน...หากินเองได้
แล้วลูกคนล่ะ...เราทำได้ดีถึงเสี้ยวหนึ่ง..ของนกอินทรี..ฝึกลูกหรือไม่...
ยังไม่จบครับ...ขอไว้เล่าต่อ ตอนที่ ๒ พรุ่งนี้ครับ ขอบคุณที่ติดตาม
( ขอขอบคุณที่มา จากเรื่องเล่า..ของ อุบาสิกา ศจ.รัญจวน อินทรกำแหง แห่งสวนโมกข์ )
และ http://www.oknation.net/blog/nard/2010/08/17/entry-1
(http://upic.me/i/1m/18_1295267574.jpg)
ข้อคิดจาก..นกอินทรี...เลี้ยงลูก..(ต่อครับ)
ทุกวันนี้คงไม่มีใครได้ใส่ใจในการดูแลคนรอบข้างว่าชีวิตเขาจะเป็นอย่างไร...ชีวิตคนในเมืองต่างคนต่างอยู่...ต่างคนต่างเผชิญชะตากรรมของตัวเอง..บางที่รั้วบ้านติดกัน..ยังไม่เคยคุยกันเสียด้วยซ้ำ...ไม่ต้องนึกถึงเลยที่จะเหมือนก่อน..บ้านได้แกงหม้อใหญ่..จะตักเผื่อแผ่..ไปให้ข้างบ้าน..จะเห็นอยู่ก็สังคมในชนบท..ที่จะยังพอมีอยู่ สภาพสังคมที่เห็นแก่ตัว..ตัวใครตัวมัน..ไม่ต้องวุ่นวายกับชีวิตคนอื่น..สนใจแต่เรื่องของตัวก็แย่พออยู่แล้ว
สังคมไทย..เรากลายแบบนี้ไปแล้ว...ไม่แปลกใจหรอก..ที่เป็นแบบนี้..เพราะการอบรมเลี้ยงดู..ลูก..ของคนเราสมัยนี้..เราต่างประคบประหงมลูกเลี้ยงแบบไข่ในหิน..ไม่เคยได้ปล่อยให้เขาเผชิญกับการใช้ชีวิต..ดูแลตัวเองเลย..แต่เล็กจนโต..พ่อแม่เลี้ยงดูแบบยุงไม่ไตร่ไรไม่ตอม..ไม่ผิดหรอกที่รักลูก..อยากให้ลูกสบาย..ผมเองก็เป็นเหมือนกัน
ที่พูดแบบนี้ไม่ได้บอกว่า..ตัวเองดีเลิศเลอ..แล้วไปว่าคนอื่น..ขออภัยครับที่ทำให้คิดแบบนั้น..เล่าเรื่องนกอินทรีเลี้ยงลูก...มาให้ฟัง...หลายคนอาจเคยได้ฟังแล้วจากท่านอื่นๆ..มาบ้าง
เรื่องราว..ของนกอินทรีเลี้ยงลูก...ถูกนำมาใช้ในขบวนการ.ของการจัดกิจกรรมต่างๆ..ในการจัดค่ายเยาวชน..เมื่อ ๒๐ ปีก่อน แนวคิดที่จะฝึกให้เด็กและเยาวชน ได้เรียนรู้ชีวิต..และใช้ชีวิตแบบนกอินทรี..รู้จักทำอะไรด้วยตนเอง..ช่วยตัวเองได้..หัดทำงานเอง สิ่งต่างๆในชีวิตประจำวันตั้งแต่ตื่นนอน..จนเข้านอน..ล้วนทำด้วยตนเอง
รู้จักทำงานร่วมกัน..ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน..การดำรงชีวิตกลางแจ้ง...สิ่งเหล่านี้ล้วนคัดสรร และจัดอย่างลงตัวในการจัดกิจกรรมค่ายเยาวชน ...พูดถึงค่าย..จริงๆที่เน้นการพัฒนาเยาวชนเป็นหลัก...ไม่ใช่ค่ายอื่นๆทั่วไปที่เราเห็นอยู่ในปัจจุบันนี้..
ประเทศไทย..ขาดพ่อแม่สมบูรณ์แบบ...ลูก..จึงไม่สมบูรณ์แบบ..เกิดปัญหาเยาวชนต่างๆมากมาย..ในปัจจุบัน พูดแบบนี้ อย่าเพิ่งเคืองผม..จะด่าก็ไม่ว่าครับ...ต้องยอมรับว่า เราขาดผู้นำที่เป็นแบบอย่างที่ดี...ความจริงก็มีอยู่บ้าง..แต่ไม่หนักแน่นพอ..ไม่มีกลุ่มตัวอย่างที่มีพลังพอ..ที่จะสร้างแรงกระตุ้นอย่างจริงๆจังๆ...ให้เกิดพลังต่อเนื่อง มีแบบขาดๆหายๆ
ผมเองไม่คาดหวังคนอื่น...เริ่มต้นจากชีวิตเราก่อน..ฝึกลูกเราให้ดี..พัฒนาเขาเป็นขั้นเป็นตอน...สร้างสังคมรอบข้าง..ให้อบอุ่น..ถ้าเราอยากให้ลูกเรามีชีวิตอยู่กับคนอื่นๆได้อย่างมีความสุข...เราก็ต้องช่วยเลี้ยงลูกของคนอื่นๆด้วย...เท่าที่เราจะทำได้..ฝึกลูกคนอื่นด้วยเช่นกัน..สร้างสังคมใหม่ให้เขา...พอถึงจุดๆหนึ่ง..จนเขาสามารถเดินต่อของเขาเองได้...มั่นใจได้...เพราะเราได้เตรียมเขามาเป็นอย่างดีแล้ว...
ลองย้อนกลับไปอ่านงานของผม..ที่ผ่านๆมา..แล้วจะรู้ครับว่า..ผมได้ทำอะไรไปบ้าง..และยังไม่ได้หยุดทำ..ยังคงเดินหน้าต่อไป..จะช้าบ้าง เร็วบ้าง ก็ขึ้นอยู่กับจังหวะและโอกาสชีวิต..ที่ต้องต่อสู้พอๆกับคนอื่นๆเหมือนกัน..
วันที่จากลา..ของแม่นกอินทรี
วันที่ลาจาก...ของแม่นก พ่อนกอินทรี...คล้ายๆจะสั่งลา...แม่นกพาลูกนกบินชื่นชมความงดงามของธรรมชาติ...บินไกล..สุดขอบฟ้า....และแล้ว..ทั้งแม่นก และลูกนก..ก็บินแยกทาง ต่างคนต่างไป..ลูกนก บินแยกออกไป..คนละทิศ คนละทาง ไม่ไปด้วยกัน....
ลูกนกเติบใหญ่..พอที่จะสร้างอาณาจักรของตัวเองได้แล้ว..ต่อแต่นี้ไป..ไม่ต้องหวนกลับมาอีก..ไปมีชีวิตของตนเอง...สู้ชีวิตด้วยตัวเอง...และสร้างครอบครัวใหม่..ของตัวเอง
เรื่องราวของนกอินทรีเลี้ยงลูก...มีผู้ศึกษา..และจดบันทึกไว้..จนมนุษย์เองก็คาดไม่ถึงว่า...นกอินทรี..จะมีวิธีฝึกลูกได้ขนาดนี้..เกิดเป็นคน..อาย..นกอินทรีจัง เราทำได้ไม่ถึงครึ่งนกอินทรีเลย
ตลอด ๒๐ ปีที่ผ่านมา ลูกหลานชาวค่าย จะได้ยินได้ฟัง เรื่องราวของนกอินทรี ในการฟังข้อคิดตอนเช้าวันสุดท้าย ของการจัดค่าย ผู้อำนวยการค่าย จะเป็นคนเล่าเรื่องนี้ทุกครั้ง เด็กๆทุกคนนั่งฟังอย่างตั้งใจ...ทบทวนชีวิตที่ผ่านมา...เรียนรู้และเข้าใจชีวิต..ว่าทำไม ต้องมาฝึกตนเองที่ค่าย ฝึกการใช้ชีวิตที่ลำบาก ไม่สบายกาย ไม่สบายใจ ห่างจากอ้อมอกพ่อแม่...ร้องไห้ทุกคืน..ก็เพื่อให้ตนเองได้รู้จักชีวิต..นำชีวิตในค่ายมาเป็นแบบฝึกหัดให้กับตนเอง..และออกไปเผชิญโลก เหมือนลูกนกอินทรี ที่ต้องบินจากแม่
ใครที่เป็นชาวค่าย...ไม่มีใครไม่รู้จัก นกอินทรี...ทุกครั้งที่มีกิจกรรม อินทรีคืนรัง...เราเหล่านกอินทรีทั้งหลาย..ได้มารวมกัน..เล่าเรื่องราว..ของชีวิตที่ไปพบไปเห็นในแต่ละที่ที่นกอินทรีเหล่านี้ไปพบเห็นมา...แบ่งปันและเล่าสู่ฟัง..เหมือนที่ผมได้เล่าให้ทุกท่านฟังอยู่ขณะนี้
ลองย้อนกลับไปดูการเลี้ยงลูกของทุกท่านดูครับว่า...เราฝึกลูกได้ดี..กว่านกอินทรีเลี้ยงลูกหรือยัง
ขอกราบขอขอบพระคุณ ท่านอุบาสิกา ศจ.รัญจวน อินทรกำแหง ซึ่งผมเคยพบและสนทนากับท่านเมื่อหลายสิบปีก่อน ที่สวนโมกข์ ด้วยจริยาวัตรของท่านที่งดงาม ฟังท่านอธิบายธรรมแล้วเย็นใจ น้ำเสียงของท่าน ยิ่งฟังยิ่งนำความสงบเย็นมาให้ทุกครั้ง และขอบคุณเรื่องราวของนกอินทรี ที่ท่านได้เล่าให้ฟัง หากท่านได้รับรู้ นกอินทรีที่ท่านเล่าให้ฟังเกิดประโยชน์มากมายกับชีวิตคนอีกหลายๆคนที่นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์จริง ขออนุโมทนา สาธุ ครับ
ที่มาครับ
http://www.oknation.net/blog/nard/2010/08/18/entry-1