เดินตามหาจนทั่ว ท้องใส้เริ่มร้อง
แวะหาของอร่อยๆข้างทางกินสักหน่อย
มองเห็นป้ายร้านชนบท อสท.ชวนชิม
คนเต็มร้าน บรรยากาศแบบโบราญๆ
ลองแวะชิมสักหน่อย

ดูป้ายเค้าทำ

กำลังนั่งกินและฟังเพลงสมัยสงครามโลกเพลินๆ
สายตาก็สอดส่ายมองดูการตกแต่งร้าน อืมม..เก่า
ได้ใจจริงๆ.....ฉับพลัน..สายตาก็เหลือบไปเจอสิ่งหนึ่งเข้า
โอ้วววววว...บักหำน้อยของพ่อ..ใช่แล้วๆ

