โอว์....ผมดีใจมากเลยครับ ไปค้นเจอรูปผมสมัยเรียน ม.3 ยืนถ่ายรูปหน้าตู้ลำโพงของประดิษฐ์เจริญ....จำได้อย่างแม่นยำเลยว่าวันนั้นโรงเรียนผม (ร้องกวางอนุสรณ์ อ.ร้องกวาง จ.แพร่ )จัดกิจกรรม โดยปั่นจักรยานไปแข่งฟุตบอลนัดกระชับมิตรกับโรงเรียนอีกอำเภอหนี่ง คือโรงเรียนสองพิทยาคม อ.สอง จ.แพร่...
ภาพนี้ถ่ายตอนขากลับ ผมปั่นจักรยานแวะ วัด บ.แม่ยางร้อง ที่หน่วยหนังเร่ของผมปิดวิกล้อมผ้าฉายหนังในคืนนั้น ก็เลยแอ็คท่าถ่ายรูปหน้าตู้ลำโพงสักหน่อย....ตู้รุ่นนี้หน้ากว้าง 40 ซม. ลึก 40 ซม. สูง 240 ซม. ใส่ดอก 12 นิ้ว 5 ดอก (รวมดอกแหลม 12 นิ้ว ช่วงกลางตู้แล้ว 1 ดอก) ตู้รุ่นนี้เขาชอบเรียกกันแบบไม่เป็นมงคลว่า
ตู้โลงศพ ....ข้อเสียของตู้รุ่นนี้คือ ล้มง่ายมากครับ ลมพัดแรงหน่อยก็ล้มแล้วเพราะฐานมันแคบ....หลังจากนั้นประดิษฐ์เจริญจึงพัฒนามาเป็นตู้ใหญ่ๆที่เรียกกันว่า
ตู้กับข้าว หน่วยหนังในสมัยนั้นก็เป็นหน่วยเล็กๆ ใช้ตู้แบบนั้น 2 ใบ ฮอร์น 2 ตัว ก็เพียงพอแล้ว แต่ถ้าเป็นภาคกลาง หน่วยหนังแต่ละหน่วยต้องอลังการงานสร้าง ตู้ต้องเยอะๆ แอมป์หลอดหลายๆแท่น....ผมถึงมีความใฝ่ฝันว่าสักวันต้องมีแบบนั้นบ้าง แอมป์เป็นชั้นๆ ตู้กับข้าวใบใหญ่ๆ.....และความฝันของผมก็เพิ่งเป็นความจริงก็วันนี้แหละครับ นี่คือเหตุผลที่ผมสะสมแอมป์หลอดอย่าง
บ้าคลั่ง...
ดูรูปเก่าๆกันครับ...........
