เกิดเป็นคน................ให้มีใจก้วง
เอาหูห้าง...................ฟังบ้านฟังเมือง
ครันเจ้าได้ขี่ช้าง.............กั้งฮ่มเป็นพระยา
อย่าได้ลืมคราวทุกข์.......ขี่ควายคอนกล้า
ครันสิทำการสร้าง.......ให้ถามดูพวกไพร่
ครันแม่นไพร่บ่พร้อม.......แปรงบ้านกะบ่เฮือง
เพิ่นแต่งให้ ......ฮักษาเมืองปลายด่าน
อย่าได้มอบบ่อนบ้าน..........เมืองให้แก่โจร
กรรมสังโอ้...........โอคำสังมาแตก
บาดกะโบ๋บักพร้าว....สังมาหมั้นว่าโอ
ไม้ลำเดียว ............ล้อมฮั้วบ่ไขว่
ไพร่บ่พร้อม..............แปลงบ้านบ่เฮือง
ครันได้นั่งบ้าน........เป็นเอกสูงศักดิ์
อย่าได้โวโวเสียง........ลื่นคนทั้งหลาย
ชื่อว่าเป็นนายนี้........ให้หวังดีดอมบ่าว
ครันหากบ่าวบ่พร้อม.....สิเสียหน้าบาดเดิน
ครั้นเป็นพระยาแล้ว......อย่าลืมไพร่เสนา
บาดห่าสงครามมา...........สิเพิ่มคนทั้งค่าย นั้นเด
เป็นผู้นำคนบ่มีศีลห้า............กระทำโตให้ต้อยต่ำ
ศีลกับธรรมบ่เหลียวเบิ่งจ้อย.......เป็นด้อยพัฒนา เด้ นาง เอ๊ย....
**ผญาคือคำประพันธ์คล้องจองของคนอีสานโบราณ
