ลองมาคิดดูเล่นๆ ...น้าหมูบอกได้งานละ 3000.- แต่งานแถวบ้านผมมันได้แค่ 1500 - 2000 .... คิดไปคิดมา เอาแบบเดิมเนี่ยแหละ 55555+++ หากินแบบเล็กๆไปก่อน ((ไม่งั้นจะเอาสินทรัพย์มาแปลงเป็นทุนเหรอครับ)) คนเราส่วนใหญ่ที่เล่นเครื่องเสียงไปมองที่ใหญ่ๆ มากๆ กันก่อน...โดยที่เรายังไม่รู้ขนาดงานที่เราจะได้เล่นประจำ งานของผมทุกวันนี้เรารู้แล้วว่าเราจะจับตลาดตรงไหน กลุ่มใคร ที่คิดว่าเราสามารถรับได้แล้วพอใจกับงานที่ออกมา ((แบบว่างานที่เจ้าภาพ งบน้อยๆ)) 55555+++ ข้าวของที่บ้านมันก็เลยเหลือใช้ เพียบเลยอย่างที่เห็น...
คนส่วนใหญ่เวลาชอบใคร ก็จะมองที่หน้าตาก่อนครับ (ภาพรวมของอุปกรณ์)
โดยที่ไม่รู้ว่าคน คนนั้น เป็นใครมาจากไหน พื้นฐานต่างๆ เป็นอย่างไร (แบรนด์)
ถ้าคนๆนั้นเป็นเจ้าคน นายคน มียศศักดิ์สูงส่ง (แบรนด์ ดีดี)
แต่พูดจาสุนัขไม่รับประทาน (เสียงไม่ค่อยดี) เราก็คงไม่ชอบ
แต่ถ้าคนๆนั้น ไม่ได้เป็นเจ้าคน นายคน แต่พูดจานอบน้อม อ่อนหวาน (แบรนด์โนเนม แต่เสียงดี)
อันนี้ก็ยังดีกว่า.....
ไม่มีใครเลือกเกิดได้ (เพราะแบรนด์บางยี่ห้อ แพงเหลือเกิน เกินที่จะทำให้เราได้เกิด)
แต่เราก็สามารถเลือกเป็นคนดีได้ (โนเนมแต่ใส่ใจในรายละเอียด)
เราก็อาจมีโอกาศได้เกิดเหมือนกันครับ.....(ทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ)
เครื่องผมบอกตามตรง โนเนมมาก แต่พยายามแต่งหล่อให้ออกมาดูดี
เจ้าภาพเห็น คนจ้างเราเห็น เออ...สวยดี เรียบร้อยดี เท่านี้ก็ได้ใจมาครึ่งนึงแล้วครับ
แล้วต่อไปเราก็ค่อยๆปรับเปลี่ยน ตามแรงกำลังเท่าที่เราทำได้
ผมไม่กล้าที่จะกระโดด กลัวหัวทิ่ม ขาหัก ขาเป๋ ก่อนนะครับ
สรุปง่ายๆ ตามหัวข้อกระทู้นี้แหละครับ ....
ชุดเล็ก ทำขำๆมีความสุข.พอใจในสิ่งที่เรามี ชื่นชมในสิ่งที่เราเป็น.เศรษฐกิจพอเพียง
สู้ สู้ ครับ
