งานนี้ครูสลาโดนไปเต็มๆ จนจะไม่เหลือความเป็นครูอีก เอาเรื่องราวในวิถีชาวบ้าน จากบทพรรณนาหญิงงาม จากบทแคนเกี้ยวสาว จากลายพิณลงทุ่ง จากลำนำบทกลอน จากรากเง้าของชนชาติ เอามาเปลิ่ยนนิดแต่งหน่อย แล้วขายให้นายทุนกิน แลกกับส่วนแบ่งกลับมาอีกเล็กน้อย ทางอีสานเรียกว่าขายมูลมังพ่อแก่แม่เฒ่ากิน
แต่งเพลงแล้วขาย ได้เงิน จบ...แต่งครั้งเดียวขายได้ครั้งเดียว
แต่นายทุนไปจดเป็นของตัวเอง เอาออกมาขายกินเป็นรายปีชั่วกัปชั่วกัล ครูสลาตายไปแล้ว10ชาติยังไม่มีโอกาสได้เป็นเจ้าของ (จดลิขสิทธิ์แบบไม่ระบุวันหมดอายุ, ตามไปดูในกรมทรัพย์สินทางปัญญา)
มันเหมือนชาวนาตรงใหน เปรียบเทียบผิดยังกะฟ้ากะเหว สมควรแล้วที่โดนด่า
พี่น้องครับ เฉพาะแกรมมี่บริษัทเดียวกว้านซื้อเพลงไว้เกือบ 20,000 เพลง (ดูที่กรมทรัพย์สินทางปัญญา) ทั้งเพลงเก่าเพลงใหม่ เขาเลยกล้าออกตัวแรง
ระวังกันหน่อยนะครับ
