ไปออกงานแต่ง ที่เทศบาลคลองแงะ ไม่รู้พันพรือมั่ง ผ่านหรือไม่ผ่าน พรุ่งนี้ค่อยฟังคอมเมนท์ มาแน่นอนแบบจัดเต็มหน้าร้านขายเหนียวไก่ หากผ่านร้องไม่มีปัญหา กะรับคำชมเพียบ ไม่ผ่านก็นินทากันไปทั้งหมู่บ้าน เฮ้อ...
ชุดของพี่มลดีหวาของผมลุยแหม็ดสายลำโพงยังพันสก็อตเทปอีรุงตุงนัง บางทีบัดสีคนเถ่มายืนแล
แต่ผมไม่กลัว ผมโส้เพ (เรื่องเครื่องเสี้ยงนะเรื่องด้อนอิๆๆแล่นก่อน) เรื่องวิจารย์ผมชอบแต่โหมเท่าแต่แหลงผมไม่สนคนขึ้นไปร้องเพลงหน้าไม่แหย๊ง ถ้างานแหลงคนแหลงไม่แลตาเขียวๆไม่กลัว
วันก่อนผมมีงานสองงานให้เพื่อนไปเถ่โรงบาลผมโหย่เถ่โรงเรียนเถ่โรงเรียนมีคนแหลงหลายคนมันไม่อยู่เถ่จริงช่ายเวลาชั่วโมงครึ่ง พอสักพักคนเถ่งานโรงบาลติดค่อผมโทรมาถามว่าเสียงไม่ค่อยเรี่ยมของผมม้าย (ช่ายโต้พลาสติกโค่เดียว ) ให้ผมเข้าไปแลที พอผมเเสร็ดงานโรงเรียนกะเข้าไปเพราะกำแพงติดกัน ผมไปไม่ช่ายทำไหรแล้วกะมันดีโหยแล้ว เพียงเถ่เขาไม่มั่นใจ
ไอ้เถ่ผมแหลงไม่ช่ายว่าผมเก่งเพราะของผมมันงานบ้านๆ เดียวมืออาชีพอ่านหมั่นไส้ว่าโบ้อีตาย อยากอีไปเหมือนพี่เสริมเหมือนกันอิจฉาแปล๊บไปรถเก้งรับสามพันเสพัน หลบเริ่น แต่เราไปเต้มรถความสามารถ ความเชื่อถือไม่เหมือนกัน ถ้าเราไปเหมือนพี่เสริมโถกยิกหลบกะด้าย ยิ่งไปบ้านๆแรกคืนผมยอมยกหนักพาทวดดับบลิวข้างละสองขับบอสเทค 3600 ยืมเพื่อน เรื่องเพราะไม่ต้องแหลง เปิดทีคิดแลโรงรถกันสังสีโหยห่างตู้ยี่สิบเมตร มันอีพันพรือเพื่อให้แรงอกเจ้างาน พอตีสิบยังไม่กี่คนเร่งขึ้นไปเหลยเพราะยังไม่กี่คน อย่าให้คนในบ้านด้ายนอนช่ายปิดเร็วๆ อิอิ ผิดคาดเขาไม่นอนออกมาปันป็กเด้งกันเฉย ไม่ได่ผลกะต้องยอมลดมาแทงกันเพราะมันพิมพ์เพลงเอง ไม่ได้เข้าหลายวันพิมพ์เอาจ้าน ( โปรดใช้วิจารณญาณในในการเชื่อนะครับ )
ผมรับราคานี้ยังโถก ถ้าโย่เมืองท่องเที่ยวไม่ต่ำกว่า 15,000 ครับ แต่เถตรัง พอบอกราคานี้บางคนหวาลดได้เหล้ยหม้าย
ผมเล่นงานแต่งงานโรงแรมสองชั่วโมง อย่างต่ำ 2,500 ถึง 5,000 เครื่องเสียงของโรงแรม หิ้วแต่คอม กับคีย์บอร์ด
พอรับงานนอก เล่นทังคืน 3,500 ขนเครื่องเสียง ไฟ ไปกัน แหล่วถ้าบอกหวาแพงหลาว กะไม่โหร่อีหวาพรือแหล่ว